“Paulientje is mijn pop. Ik heb haar gekregen van mijn moeder. Ze heeft hele grote oren. Die heeft zij eraan gemaakt, zodat ‘Plientje’ altijd naar mij luistert. Ook als ik bang ben. Als ik bijna onhoorbaar zeg: luister ik fluister, hoort ze mij, zelfs als ik ver weg ben.”
De Verhalenverteller vertelt het verhaal van Paulientje. Een pop die heel bijzonder is. Paulientje komt op een bijzondere manier naar de Verhalenverteller toe en gaat ook weer weg. Ze woont in een weckfles. Paulientje heeft grote oren waar ze heel goed mee kan luisteren. Nog gekker, ook zonder die oren zou ze elk woord horen, zelfs als je fluistert.